Mroczne Widmo Nudy

„Star Wars: A New Hope” pojawiło się w kinach w 1977 roku, niedawno wyszła ostatnia część. Czyli po blisko 30 latach można by się w końcu zmotywować i obejrzeć te kultowe filmy.

Tak też pomyślałem i zrobiłem. Kiedyś sobie postanowiłem, że obejrzę Gwiezdne Wojny gdy pojawią się wszystkie epizody, żeby na spokojnie, w kilkudniowych odstępach, na spokojnie zrobić sobie w domowym zaciszu projekcję. Tak więc ściągnąłem całą sagę, wszystkie 6 części. I dzisiaj w leniwe poniedziałkowe popołudnie (chwaliłem się już, że mam zajęcia tylko 3 dni w tygodniu? ;)) postanowiłem się zapoznać z częścią pierwszą – „Mrocznym widmem”.

Odczucia po pierwszym kwadransie? Nic szczególnego. Młody Obi-Wan dowcipkuje ze swoim Mistrzem, mają złe przeczucia, kolorowymi świetlówkami wyciachali masę robocików-anorektyków, przebili się przez drzwi, w tajemniczy sposób spierdzielili całej ochronie przez szyb wentylacyjny.

Później pojawił się mały Anakin, pieszczotliwie zwany „Ani”. Mały wygrał wyścig, naprawił statek kosmiczny i poleciał w siną dal nawet nie roniąc łzy za mamą…

Może i jestem tępy, ale nie wykumałem też niektórych gagów z Jar Jarem. Niby mój „wewnętrzny głos” mówił mi, że tu jest zaplanowany śmieszny moment, ale jakoś nie pojawił się choćby delikatny uśmiech na mej twarzy. A godzinkę wcześniej chodziłem z wielkim bananem na twarzy po obejrzeniu po raz setny „Tofika” w wykonaniu kabaretu Ani Mru Mru.

„Jak ma zachwycać, jak nie zachwyca” – to powiedzonko z „Ferdydurke” aż ciśnie się na usta. Fabuła szablonowa aż boli, niskiej jakości dowcipy, zakręcony motyw sobowtóra królowej, walki na świetlówki przerywane innymi fragmentami…

Mam nadzieję, że kolejne części (w tym również te pierwsze z lat 70.) będę dużo lepsze.

Wpis opublikowany 10 października 2005
Tagi: everything, filmy, nuda, star wars
Kategorie: Bez kategorii

Komentarze do wpisu "Mroczne Widmo Nudy"